松江哨遍
【宋代】
刘学箕
归帆征棹,相望于黄芦烟草之际。去来乎桥之左右者,若非人世,极画工之巧所莫能形容。每来维舟,未尝即去,徜徉延伫,意尽然后行。至欲作数语以状风景胜概,辞不意逮,笔随句阁,良可慨叹。已未冬,自云阳归闽。腊月望后一日,漏下二鼓,舣舟桥西,披衣登垂虹。时夜将半,雪月交辉。水天一色,顾影长啸,不知身之寄于旅。返而登舟,谓偕行者周生曰:佳哉斯景也,讵可无乐乎?于是相与破霜蟹,斫细鳞,持两螯,举大白,歌赤壁之赋。酒酣乐甚。周生请曰:今日之事,安可无一言以识之?余曰:然。遂_括坡仙之语,为哨遍一阕,词成而歌之。生笑曰:以公之才,岂不能自寓意数语,而乃缀缉古人之词章,得不为名文疵乎?余曰:不然。昔坡仙盖尝以靖节之词寄声乎此曲矣,人莫有非之者。余虽不敏,不敢自亚于昔人。然捧心效颦,不自知丑,盖有之矣。而寓于言之所乐,则虽贤不肖抑何异哉。今取其言之足以寄吾意者,而为之歌,知所以自乐耳,子何哂焉
木叶尽凋,湖色接天,雪月明江水。凌万顷、一苇纵所之。若凭虚驭风仙子。听洞箫、绵延不绝如缕,余音袅袅游丝曳。乃举酒赋诗,玉鳞霜蟹,是中风味偏美。任满头堆絮雪花飞。更月澹篷窗冻云垂。山郁苍苍,桥卧沈沈,夜鹊惊起。
噫。倚兰桨兮。我今恍惚遗身世。渔樵甘放浪,蜉蝣然、寄天地。叹富贵何时。功名浪语,人生寓乐虽情尔。知逝者如斯。盈虚如彼,则知变者如是。且物生宇宙各有司。非已有纤毫莫得之。委吾心、耳目所寄。用之而不竭,取则不吾禁,自色自声,本非有意。望东来孤鹤缟其衣。快乘之、从此仙矣。
注音版
sōng jiāng shào biàn松江哨遍sòng dài宋代liú xué jī刘学箕
guī fān zhēng zhào.归帆征棹。xiāng wàng yú huáng lú yān cǎo zhī jì.相望于黄芦烟草之际。qù lái hū qiáo zhī zuǒ yòu zhě.去来乎桥之左右者。ruò fēi rén shì.若非人世。jí huà gōng zhī qiǎo suǒ mò néng xíng róng.极画工之巧所莫能形容。měi lái wéi zhōu.每来维舟。wèi cháng jí qù.未尝即去。cháng yáng yán zhù.徜徉延伫。yì jìn rán hòu xíng.意尽然后行。zhì yù zuò shù yǔ yǐ zhuàng fēng jǐng shèng gài.至欲作数语以状风景胜概。cí bù yì dǎi.辞不意逮。bǐ suí jù gé.笔随句阁。liáng kě kǎi tàn.良可慨叹。yǐ wèi dōng.已未冬。zì yún yáng guī mǐn.自云阳归闽。là yuè wàng hòu yī rì.腊月望后一日。lòu xià èr gǔ.漏下二鼓。yǐ zhōu qiáo xī.舣舟桥西。pī yī dēng chuí hóng.披衣登垂虹。shí yè jiāng bàn.时夜将半。xuě yuè jiāo huī.雪月交辉。shuǐ tiān yī sè.水天一色。gù yǐng cháng xiào.顾影长啸。bù zhī shēn zhī jì yú lǚ.不知身之寄于旅。fǎn ér dēng zhōu.返而登舟。wèi xié xíng zhě zhōu shēng yuē: jiā zāi sī jǐng yě.谓偕行者周生曰:佳哉斯景也。jù kě wú lè hū?讵可无乐乎?yú shì xiāng yǔ pò shuāng xiè.于是相与破霜蟹。zhuó xì lín.斫细鳞。chí liǎng áo.持两螯。jǔ dà bái.举大白。gē chì bì zhī fù.歌赤壁之赋。jiǔ hān lè shén.酒酣乐甚。zhōu shēng qǐng yuē: jīn rì zhī shì.周生请曰:今日之事。ān kě wú yī yán yǐ shí zhī?安可无一言以识之?yú yuē: rán.余曰:然。suì kuò pō xiān zhī yǔ.遂_括坡仙之语。wèi shào biàn yī què.为哨遍一阕。cí chéng ér gē zhī.词成而歌之。shēng xiào yuē: yǐ gōng zhī cái.生笑曰:以公之才。qǐ bù néng zì yù yì shù yǔ.岂不能自寓意数语。ér nǎi zhuì jī gǔ rén zhī cí zhāng.而乃缀缉古人之词章。dé bù wéi míng wén cī hū?得不为名文疵乎?yú yuē: bù rán.余曰:不然。xī pō xiān gài cháng yǐ jìng jié zhī cí jì shēng hū cǐ qū yǐ.昔坡仙盖尝以靖节之词寄声乎此曲矣。rén mò yǒu fēi zhī zhě.人莫有非之者。yú suī bù mǐn.余虽不敏。bù gǎn zì yà yú xī rén.不敢自亚于昔人。rán pěng xīn xiào pín.然捧心效颦。bù zì zhī chǒu.不自知丑。gài yǒu zhī yǐ.盖有之矣。ér yù yú yán zhī suǒ lè.而寓于言之所乐。zé suī xián bù xiào yì hé yì zāi.则虽贤不肖抑何异哉。jīn qǔ qí yán zhī zú yǐ jì wú yì zhě.今取其言之足以寄吾意者。ér wèi zhī gē.而为之歌。zhī suǒ yǐ zì lè ěr.知所以自乐耳。zi hé shěn yān子何哂焉mù yè jǐn diāo.木叶尽凋。hú sè jiē tiān.湖色接天。xuě yuè míng jiāng shuǐ.雪月明江水。líng wàn qǐng yī wěi zòng suǒ zhī.凌万顷、一苇纵所之。ruò píng xū yù fēng xiān zǐ.若凭虚驭风仙子。tīng dòng xiāo mián yán bù jué rú lǚ.听洞箫、绵延不绝如缕。yú yīn niǎo niǎo yóu sī yè.余音袅袅游丝曳。nǎi jǔ jiǔ fù shī.乃举酒赋诗。yù lín shuāng xiè.玉鳞霜蟹。shì zhòng fēng wèi piān měi.是中风味偏美。rèn mǎn tóu duī xù xuě huā fēi.任满头堆絮雪花飞。gèng yuè dàn péng chuāng dòng yún chuí.更月澹篷窗冻云垂。shān yù cāng cāng.山郁苍苍。qiáo wò shěn shěn.桥卧沈沈。yè què jīng qǐ.夜鹊惊起。yī.噫。yǐ lán jiǎng xī.倚兰桨兮。wǒ jīn huǎng hū yí shēn shì.我今恍惚遗身世。yú qiáo gān fàng làng.渔樵甘放浪。fú yóu rán jì tiān dì.蜉蝣然、寄天地。tàn fù guì hé shí.叹富贵何时。gōng míng làng yǔ.功名浪语。rén shēng yù lè suī qíng ěr.人生寓乐虽情尔。zhī shì zhě rú sī.知逝者如斯。yíng xū rú bǐ.盈虚如彼。zé zhī biàn zhě rú shì.则知变者如是。qiě wù shēng yǔ zhòu gè yǒu sī.且物生宇宙各有司。fēi yǐ yǒu xiān háo mò de zhī.非已有纤毫莫得之。wěi wú xīn ěr mù suǒ jì.委吾心、耳目所寄。yòng zhī ér bù jié.用之而不竭。qǔ zé bù wú jìn.取则不吾禁。zì sè zì shēng.自色自声。běn fēi yǒu yì.本非有意。wàng dōng lái gū hè gǎo qí yī.望东来孤鹤缟其衣。kuài chéng zhī cóng cǐ xiān yǐ.快乘之、从此仙矣。