相和歌辞·苦辛行

且莫奏短歌,听余苦辛词。如今刀笔士,不及屠沽儿。
少年无事学诗赋,岂意文章复相误。东西南北少知音,
终年竟岁悲行路。仰面诉天天不闻,低头告地地不言。
天地生我尚如此,陌上他人何足论。谁谓西江深,
涉之固无忧;谁谓南山高,可以登之游。
险巇唯有世间路,一晌令人堪白头。贵人立意不可测,
等闲桃李成荆棘。风尘之士深可亲,心如鸡犬能依人。
悲来却忆汉天子,不弃相如家旧贫。劝君且饮酒,
酒能散羁愁。谁家有酒判一醉,万事从他江水流。

注音版

xiāng hè gē cí kǔ xīn xíng相和歌辞·苦辛行táng dài唐代róng yù戎昱
qiě mò zòu duǎn gē.且莫奏短歌。tīng yú kǔ xīn cí.听余苦辛词。rú jīn dāo bǐ shì.如今刀笔士。bù jí tú gū ér.不及屠沽儿。shào nián wú shì xué shī fù.少年无事学诗赋。qǐ yì wén zhāng fù xiāng wù.岂意文章复相误。dōng xī nán běi shǎo zhī yīn.东西南北少知音。zhōng nián jìng suì bēi xíng lù.终年竟岁悲行路。yǎng miàn sù tiān tiān bù wén.仰面诉天天不闻。dī tóu gào dì dì bù yán.低头告地地不言。tiān dì shēng wǒ shàng rú cǐ.天地生我尚如此。mò shàng tā rén hé zú lùn.陌上他人何足论。shuí wèi xī jiāng shēn.谁谓西江深。shè zhī gù wú yōu shuí wèi nán shān gāo.涉之固无忧;谁谓南山高。kě yǐ dēng zhī yóu.可以登之游。xiǎn xī wéi yǒu shì jiān lù.险巇唯有世间路。yī shǎng lìng rén kān bái tóu.一晌令人堪白头。guì rén lì yì bù kě cè.贵人立意不可测。děng xián táo lǐ chéng jīng jí.等闲桃李成荆棘。fēng chén zhī shì shēn kě qīn.风尘之士深可亲。xīn rú jī quǎn néng yī rén.心如鸡犬能依人。bēi lái què yì hàn tiān zǐ.悲来却忆汉天子。bù qì xiàng rú jiā jiù pín.不弃相如家旧贫。quàn jūn qiě yǐn jiǔ.劝君且饮酒。jiǔ néng sàn jī chóu.酒能散羁愁。shuí jiā yǒu jiǔ pàn yī zuì.谁家有酒判一醉。wàn shì cóng tā jiāng shuǐ liú.万事从他江水流。

^回到顶部^