莺啼序

【宋代】 赵文
秋风又吹华发，怪流光暗度，最可恨、木落山空，故国芳草何处。看前古、兴亡堕泪，谁知历历今如古。听吴儿唱彻，庭花又翻新谱。
肠断江南，庚信最苦，有何人共赋。天又远，云海茫茫，鳞鸿似梦无据。怨东风、不如人意，珠履散、宝钗何许。想故人、月下沈吟，此时谁诉。
吾生已矣，如此江山，又何怀故宇。不恨赋归迟，归计大误。当时只合云龙，飘飘平楚。男儿死耳，嘤嘤呢呢，丁宁卖履分香事，又何如、化作胥潮去。东君岂是无能，成败归来，手种瓜圃。
膏残夜久，月落山寒，相对耿无语。恨前此、燕丹计早，荆庆才疏，易水衣冠，总成尘土。斗鸡走狗，呼卢蹴鞠，平生把臂江湖旧，约何时、共话连床雨。王孙招不归来，自采黄花，醉扶山路。

注音版

yīng tí xù莺啼序sòng dài宋代zhào wén赵文
qiū fēng yòu chuī huá fà.秋风又吹华发。guài liú guāng àn dù.怪流光暗度。zuì kě hèn mù luò shān kōng.最可恨、木落山空。gù guó fāng cǎo hé chǔ.故国芳草何处。kàn qián gǔ xīng wáng duò lèi.看前古、兴亡堕泪。shéi zhī lì lì jīn rú gǔ.谁知历历今如古。tīng wú ér chàng chè.听吴儿唱彻。tíng huā yòu fān xīn pǔ.庭花又翻新谱。13 13 cháng duàn jiāng nán.肠断江南。gēng xìn zuì kǔ.庚信最苦。yǒu hé rén gòng fù.有何人共赋。tiān yòu yuǎn.天又远。yún hǎi máng máng.云海茫茫。lín hóng shì mèng wú jù.鳞鸿似梦无据。yuàn dōng fēng bù rú rén yì.怨东风、不如人意。zhū lǚ sàn bǎo chāi hé xǔ.珠履散、宝钗何许。xiǎng gù rén yuè xià shěn yín.想故人、月下沈吟。cǐ shí shuí sù.此时谁诉。13 13 wú shēng yǐ yǐ.吾生已矣。rú cǐ jiāng shān.如此江山。yòu hé huái gù yǔ.又何怀故宇。bù hèn fù guī chí.不恨赋归迟。guī jì dà wù.归计大误。dāng shí zhǐ hé yún lóng.当时只合云龙。piāo piāo píng chǔ.飘飘平楚。nán ér sǐ ěr.男儿死耳。yīng yīng ní ní.嘤嘤呢呢。dīng níng mài lǚ fēn xiāng shì.丁宁卖履分香事。yòu hé rú huà zuò xū cháo qù.又何如、化作胥潮去。dōng jūn qǐ shì wú néng.东君岂是无能。chéng bài guī lái.成败归来。shǒu zhòng guā pǔ.手种瓜圃。13 13 gāo cán yè jiǔ.膏残夜久。yuè luò shān hán.月落山寒。xiāng duì gěng wú yǔ.相对耿无语。hèn qián cǐ yàn dān jì zǎo.恨前此、燕丹计早。jīng qìng cái shū.荆庆才疏。yì shuǐ yì guān.易水衣冠。zǒng chéng chén tǔ.总成尘土。dòu jī zǒu gǒu.斗鸡走狗。hū lú cù jū.呼卢蹴鞠。píng shēng bǎ bì jiāng hú jiù.平生把臂江湖旧。yuē hé shí gòng huà lián chuáng yǔ.约何时、共话连床雨。wáng sūn zhāo bù guī lái.王孙招不归来。zì cǎi huáng huā.自采黄花。zuì fú shān lù.醉扶山路。13 13

^回到顶部^